نمی دونستم باید با چه اسمی بخونمش تا برگرده و نگام کنه؟
نمی دونستم مجبورم مثله باقی دوستام چندین بار صداش کنم تا متوجه ی من بشه یا اینکه با بقیه فرق داره؟
نمی دونستم حتماً باید بلند صداش کنم تا صدامو بشنوه یا حتی اگه آرومم بخونمش جوابمو می ده؟
این سوال هام بدجوری اذیتم می کرد ، تا اینکه یه روز دلمو زدم به دریا.جلوشو گرفتم و تمام سوالام رو ازش پرسیدم.
اون روز بود که فهمیدم با بقیه دوستام فرق داره ...یه فرق بزرگ ...حتم دارم هیچ کدومتون دوستی مثله دوست من ندارید!
می خواید بدونید بهم چی گفت تا بهتون ثابت شه ؟ اون بهم گفت:"من همیشه به تو نزدیکم." ( آیه 186،سوره بقره )
جا خوردم ! پرسیدم چقدر؟ جواب داد : "نزدیک تر از اون چه که تصورش رو بکنی ، نزدیک تر از تو به خودت ، نزدیک تر از رگ گردنت به تو ! " ( آیه 16 ، سوره ق )
بهم گفت:"هر وقت، هر طوری ، چه تو دلت منو صدا کنی چه داد بزنی ، من جوابتو می دم. پس به دوستی من ایمان بیار و یقین کن که من بهترین دوستتم." ( آیه 186 ، سوره بقره )
حالا خودتون بگید، تا به حال دوستی به خوبیه دوست من داشتید؟